(te)veel snoepen wordt snel bestempeld als emotie-eten. Toch zijn emoties niet voor iedereen de aanleiding dat ze snoepen of eetbuien hebben, en maar niet van het lekkers af kunnen blijven. Wanneer je intuïtief gaat eten, ontdek je of je eet bij emotie, omdat je het (te) lekker vindt, of beiden.
Ik dacht zelf altijd dat ik een emotie-eter was. Pas toen ik intuïtief ging eten ontdekte ik dat ik juist geen emotie-eter ben. Bij emoties heb ik eerder de neiging om te vergeten dat ik moet eten. Wel wat ik een echte zoetekauw.
De vraag is natuurlijk – wat kun je eraan doen?
Bij lekkere dingen hebben we verwachtingen van onszelf hoeveel normaal is om te eten. De bekende twee stukjes chocolade, een (klein) bakje chips in het weekend of een stroopwafel en dan is het wel genoeg.
Waarom vinden we het zo moeilijk om onszelf aan die verwachtingen te houden?
De verwachtingen gaan samen met beperkingen. Eigenlijk is het een vriendelijkere vorm van restrictie. Je mag het tenslotte wel eten, maar niet teveel. Omdat je probeert het voedingsmiddel niet of weinig te eten, creëer je juist een craving. Het mag niet, dus je wil het.
En als je het wel eet? Dan ga je juist meer eten. Daar voel je je dan weer schuldig over. Je schaamt je misschien. Waarom is het zo moeilijk om je gewoon te houden aan die normale porties?
Hoewel je misschien niet op dieet bent, heb je wel een regel over hoeveel je zou moeten eten. Omdat je dat waarschijnlijk al heel lang doet en nastreeft, vertrouw je jezelf niet met een reep chocolade, een pot drop, een bak snoep of een pak koek. Want je weet: je gaat toch meer eten.
Je komt in een cyclus terecht van afspreken met jezelf dat je het niet mag eten. Of max twee per dag. Of alleen op je cheat day. Alleen in het weekend. En vervolgens ga je over je grenzen heen en mislukt het weer.
De oplossing?
De restrictie en je verwachting weghalen. Je eet, tot je genoeg hebt gehad. Maak het normaal. Heb je favorieten in huis.
Ja maar, dan ga ik echt heel veel eten!
In het begin eet je vast wat meer. Maar je stopt ook. En hoe minder spannend, verboden en slecht iets is, des te sneller je zult voelen dat je genoeg hebt gehad.
Ik heb dit met chocolade. Hoe doe ik dit? In plaats van zeggen dat ik het niet mag of alleen op bepaalde dagen, mag ik het altijd en heb ik altijd mijn favorieten in huis. Ik eet volgens een eetritme (ontbijt, snack, lunch, snack, diner, snack). Buiten die momenten eet ik niet. Dat geeft rust. Geen eeuwig voorraadkast staren!
Op het snackmoment ‘s middags en ‘s avonds pak ik regelmatig wat chocolade. In het begin was dat meer, nu is het normaal. In plaats van verbieden wat ik zo graag eet, eet ik het wel. En niet per se twee stukjes of alleen de puurste chocolade. Nee, gewoon mijn favorieten (ja, op dit moment Bon Bon Bloc!)
Het effect? Chocolade is normaal geworden. Paaseitjes in de winkel doen me helemaal niks. Als ik ergens anders ben, ben ik niet dolgelukkig dat er chocolade is. Ik heb het zelf, thuis, op voorraad, mijn favoriet. Chocolade is niet zo spannend meer. Ik vergeet het weleens. Ik eet nooit repen achter elkaar. Het hoeft ook nooit op. Ik eet tot ik blij ben en ga dan verder met mijn leven.
Hoewel ik iets meer chocolade eet dan mijn ‘perfecte ik’ in gedachten had, is het nu wel zonder schuld, schaamte en zonder eetbuien.
Stel je haalt een zak appels uit de winkel. Die zak appels stop je in je tas, je gaat naar huis, en je legt ze op de fruitschaal. Op het goede moment, wanneer jij zin hebt en het past in je eetritme, neem je een appel. Je mag er daarna nog eentje nemen, als je zou willen, maar dat hoeft niet. En dat doe je meestal ook niet.
Zoals je relatie met appels is, zo kan je relatie ook met andere voedingsmiddelen zijn.
Wil jij ook je vraag langs zien komen?
Stel ‘m hier en ik neem ‘m mee een volgende keer!
Intuïtief eten – eet gezond, geniet en voel je goed in je lijf! Wil jij ontdekken wat intuïtief eten voor jou kan betekenen? Meld je aan voor onze gratis training! Start vandaag.
0
0